Groen Geel heeft het de laatste jaren lastig tegen de Amsterdammers. Is het niet het fysieke spel, dan wel excellerende spitsen, er is altijd wel een reden dat wij niet goed in de wedstrijd komen tegen de Zebra’s. De wedstrijd in Wormer tegen Blauw Wit was een sof. Momo Stavenuiter was de kwelgeest en BW had veel meer power in huis dan de onzen. Inmiddels is BW lang en breed klaar in deze poule. Terecht gehandhaafd en om de jeu er maar in te houden het doel gesteld om als eerste in de poule te eindigen.

Groen Geel daarentegen had directe degradatie ontlopen en mag zich na het duel in Amsterdam dus op gaan maken voor een directe confrontatie met KCC/CK Kozijnen. De uitslag BW – GG speelde dus geen rol. De focus lag duidelijk op de wedstrijd van volgende week, aldus coach Harmzen die recent heeft bijgetekend met schijnbaar als voorwaarde dat GG volgend jaar wederom KL speelt. Om de wedstrijd tegen KCC ‘lekker’ in te gaan was het dus belangrijk om tegen BW een goede partij op de mat te leggen. De uitslag zou hier terecht van secundair belang zijn. En om dit doel te bereiken zou GG goed om moeten gaan met het fysiek van BW, veel rebounds moeten pakken en vanuit een beweeglijk ‘passen-lopen’ moeten gaan aanvallen. Blauw Wit had na lange afwezigheid weer de beschikking over Loraine Vissers en wilde Momo Stavenuiter een mooie afscheidswedstrijd voor eigen publiek geven. Maar wat was het verschil tussen ‘moeten winnen’ en ‘willen winnen’, vroeg analist Imre Kaptein terecht af voor de wedstrijd. En daar had hij wel een punt. Blauw Wit was in dat kader in deze wedstrijd iets fletser en speelde minder met het heilige vuur dan in de voorafgaande edities. Begrijpelijk. Een minder zuivere Momo, bij vlagen minder zekere rebounds en ook soms een wat matige schotselectie / aanvalsorganisatie bij de Amsterdammers. Groen Geel moest al na 55 seconden jammer genoeg afscheid nemen van Scott. We hopen dat de blessure mee gaat vallen. Martin, volle bak gespeeld in het tweede, verving hem met verve en kon terugkijken op een puike partij. In de loop van de eerste helft een licht dominerend GG. Relatief hoog baltempo, goede combinaties / veldspel, maar wel veel last van de verdedigende rebound van BW. Met name het vak van Carlo had daar bijzonder veel last van. Veel 1-schotsaanvallen doordat Carlo weinig te vertellen had onder de korf en doordat de dames van BW hinderlijk de afstuiterende ballen wisten te bemachtigen. Het andere vak had daar minder last van. Terrenc speelde sterk zowel in de organisatie als in de punt en de beweeglijke Lindsy was aanvallend actief in dat vak. Ruststand 6-10, oh nee, 7-10 omdat Mandy Koelman een alles of niets schot tot doelpunt had gepromoveerd. Samenvattend een iets fletser BW, rebound problemen in het vak van Carlo maar toch een terechte voorsprong voor de Wormers.

In de tweede helft werd de voorsprong uitgebouwd tot 5 goals, 7-12, en GG leek even op rozen te zitten. Dit was van korte duur. Fenna moest na 5 minuten even een pauze nemen en ook Stijn kampte met wat fysieke problemen. En dan speelt het belang van de wedstrijd tegen KCC dus een grote rol. Susila en Jasper waren hun vervangers. Aan de andere kant had de staf van BW Jordi van Elburg in het haperende vak ingebracht en dat bleek achteraf een goede zet. De aanval van Groen Geel stokte in beide vakken en Blauw Wit wist met een knappe run de 7-12 om te zetten in een 13-12 voorsprong. De rest van de wedstrijd was het stuivertje wisselen tot een 18-17 met nog een krappe 2 minuten te spelen. Inmiddels bloemen en afscheidswissels van zowel Stavenuiter als de ingebrachte van Dijk. Mooie sport-momenten maar Groen Geel kocht daar bitter weinig voor. Groen Geel kwam nog wel in balbezit maar het was Blauw Wit dat de wedstrijd met een aantal herhalingen makkelijk kon uitspelen. Eindstand 19-17.

Blauw Wit dus terecht poulewinnaar en door de nipte winst van KCC /CK Kozijnen op TOP/Litta staat GG op twee punten achterstand op Capellenaren. Winst in Wormer volgende week met meer dan 1 punt verschil betekent veilig. Gelijkspel of verlies betekent een play down wedstrijd tegen een hoofdklasse club. Liever niet dus. De selectie moet zich oplappen en in grootse vorm komen deze week. Immers, het is min of meer een “do or die” wedstrijd.

Ik heb er alle vertrouwen in!

Vanuit Aruba hoop ik het te volgen met interesse. Ruud Koel neemt de honneurs waar.

Groet Marcel de Leeuw