De symboliek had niet wranger kunnen zijn. Bennis Uitvaart als balsponsor van onze – vooralsnog - laatste Korfbal League wedstrijd. Want afscheid nemen van iets wat je heel dierbaar is, is eigenlijk ook een klein beetje sterven. En zo voelde het ook afgelopen zaterdag. Moegestreden in een topzware competitie verdween de ziel langzamerhand uit het team. En uiteindelijk lukte het niet om de geest in de fles te houden. Goed om kort even terug te kijken.

De echte korfbalkenners hadden ons a priori afgeschreven. Nadat een buslading van key-players na een seizoen van zelf ondermaats presteren het vertrouwen in de toekomst had verloren en ‘zijns weegs ging’, was één ding duidelijk: Groen Geel nul punten. Strik erom en wegwezen. En eigenlijk was het nog geeneens een gekke gedachte. GG2 werd immers GG1 en GG3 werd GG2, en dat in onze eredivisie van het Korfbal.

Maar dezelfde criticasters werden al snel de mond gesnoerd want al spoedig bleek dat de onzen helemaal geen lelijke eendjes waren. Hoe dan? Met de komst van het trainersduo Mady en Chris had GG een zeer goede zet gedaan. Verfrissende trainingen, iets anders dan het vertrouwde Noord-Hollandse, en niet te vergeten ‘durf’ tonen. Durf om jonge, onervaren talenten, die het ondiepe bad net waren ontstegen, in het diepe zwembad te gooien. Zwemmen zullen jullie! Iets wat gewaagd, maar het wierp zijn vruchten af.

Daarnaast werd er door verschillende mensen in de club al een geruime tijd hard gewerkt aan een ‘Topsport-meerjaren-plan’. Sponsoren toonden een sterk vertrouwen en committeerden zich aan Groen Geel voor een relatief lange periode. De topsportcommissie maakte overuren, was bezig met o.a. programma optimalisering, professionalisering, interne/externe scouting en intensivering van de dialoog met zowel spelersgroep als staf. De regie moest weer bij de club komen te liggen en ‘out of the box’ denken waren sleutelwoorden.

Er werd ingezet op twee scenario’s: “de verassing van de KL” en “volgend jaar KL2”. Beide scenario’s gaven ons veel energie en deelden inhoudelijk veel elementen met elkaar. Terug naar het veld. De eerste 9 wedstrijden werden er 3 punten behaald tegen DOS’46 en KCC. Maar wellicht nog belangrijker, we speelden ‘goede (veelal eerste) helften’ en werden zeker niet over-powered. De talenten Anna en Fanny speelden onbevangen en gewoon goed. Vorig jaar overgangsklasse A1, nu tegen de top van Nederland en lekker meescoren. Bjarne en lange Britt (ex-GG3) waren een verademing! Rupsen werden vlinders en het plafond was bij lange na nog niet bereikt. Daarnaast toonden de spelers die iets meer League ervaring hadden meer volwassenheid, waarvan acte.

Het was nog lang niet genoeg maar het scenario “de verassing van de KL” bleek zeker niet onhaalbaar. In de loop van dit eerste semester werd de rangorde min of meer vastgesteld. GG, HKC en KCC zouden gaan spelen voor plek 8-10, Blauw Wit en DOS’46 voor plek 6 en 7 en de rest zou in het linker rijtje voor de play offs gaan. Ook werd duidelijk waar bij GG het grote verbeterpotentieel zat: het scorend vermogen. Want doelpunten maken, dat bleek niet eenvoudig te zijn. We hadden natuurlijk Thomas en Thomas is altijd een patatje speciaal. In de beginfase rendeerde hij volle bak maar naar mate de competitie vorderde, werd hij sterker verdedigd en zakte ook zijn rendement.

Met scorend vermogen denk je aan aanvallen en aanvallen is ‘keten-denken’. Het begint bij het creëren van doelpogingen, liefst 100 plus. Dan heb je te maken met schotselectie waarbij de focus ligt op ‘high quality’ kansen. Onder hoge druk schieten vanaf de zijlijn is weliswaar een doelpoging, maar een ‘low quality’ kans. Verder moet je ook gaan bepalen wie die kans waar gaat nemen en om de aanval voort te zetten heb je ook nog een sterke rebound nodig en dan begint het circus weer opnieuw.

Waar wringt de schoen dan bij GG? Ligt het in de opbouw, voorspelbaarheid en (gebrek aan?) variatie? Of in het feit dat het ons zoveel energie kost om vrij te komen dat er te weinig ‘rest-energie’ is in ons lichaam om de kans fatsoenlijk af te ronden. Honderd punten voor wie het weet. Goed aanvalsspel kent dus zowel kwantitatieve als kwalitatieve aspecten. Het gebrek aan scorend vermogen kon ons en zou ons uiteindelijk op gaan breken.

De allesomvattende apotheose tegen KCC thuis werd een sof en het verval bleek hardnekkiger te zijn dan we dachten. Ook mentaal, ik geef het je maar te doen! De wedstrijd tegen streekgenoot KZ liet zien dat wij met opgeheven hoofd afscheid konden gaan nemen van de KL. De wedstrijd tegen PKC was een condoleance zonder koffie en cake en we kunnen PKC alvast feliciteren met het naderende landskampioenschap.

Hoe nu verder? Met het oog op het komende Paasweekeinde kan ik u mededelen dat wij gaan verrijzen. Opstaan uit de dood. De uitstekend functionerende staf blijft vanzelfsprekend. Met de komst van Sanne Maaike van Nieuwenhuizen is de eerste top-aankoop een feit. Meerdere zullen ongetwijfeld volgen. Zoals eerder vermeld gaat de topsportcommissie door met het scenario “volgend jaar KL2”. En dit is geen, ik herhaal geen, inferieur scenario want het doet niet veel onder voor het andere scenario. We zijn op weg, ook wij gaan door met door professionalisering en het uitrollen van verdere plannen. In ons kielzog een zeer talentvolle jeugdlichting die eraan zit te komen.

Topkorfbal bij Groen Geel, het zal altijd een mooi huwelijk blijven, dat beloof ik U.

Marcel de Leeuw