DVO/Accountor, oftewel “Door Vriendschap Omhoog”, sloot het vorige kalenderjaar soeverein af. Ongeslagen lijstaanvoerder en enigszins verassend, maar zeker niet onterecht, gewonnen van het ongenaakbaar geachte PKC. Of het nu de vriendschap is of niet, de sterke lichting van 2016 (junioren veld finale) is redelijk vertegenwoordigd in het eerste team van vandaag de dag. Leuk dat analisten Van Ginkel en Rosenboom in de voorbeschouwing aandacht hadden voor deze veldfinale tussen DVO A1 en GG A1, zowel in woord als in beeld. Ik mag ze trouwens graag horen die jongens en vind dat DVO dat zeer goed voor elkaar heeft. De winnaar van bovengenoemde junioren veldfinale was onze succesvolle lichting, die nu voor 90% de basis vormt van ons eerste. DVO dus “omhoog” gegroeid, aan de hand van trainer van Vloten, tot een topclub. Groen Geel daarentegen nog in de groeifase naar stabiliteit. En wat in dat proces dan ook voor extra “rugwind” zorgde voor DVO, was de komst van Gertjan Meerkerk. De gifkikker van weleer met een ongekende startsnelheid en beweeglijkheid, is toch elke wedstrijd goed voor een niet onaanzienlijk aantal goals, of hij nou goed speelt of niet. Terug naar deze wedstrijd.

Na het winterverlof een rommelige fase voor beide teams. COVID-19 drukt haar stempel behoorlijk in de korfballeague en testen, quarantaines, zieken en verplaatsingen zijn aan de orde van de dag. DVO zag zo een wedstrijd verplaatst worden gezien het aantal niet beschikbare spelers en moest een andere wedstrijd met nagenoeg het tweede team aantreden. Zoals gezegd, rommelig dus. Groen Geel deed het ondanks dezelfde ongemakken daarentegen goed in januari. Een lekkere overwinning op TOP/Litta werd gevolgd door een, door de weekse, narrow escape in Arnhem. Lekker dus 4 punten in de pocket. En dan moet je je maar afvragen (en stilletjes hopen) of deze rommelige start van het kalenderjaar 2022 de ‘flow’ in het Bennekomse kamp niet danig op de proef heeft gesteld. Als voorgerecht de wedstrijd tussen de reserves. Hidde Pettinga maakte zich onsterfelijk door de gamewinner er in te gooien op een onnavolgbare wijze. De 22-23, een ‘one-hander’ van grote afstand en onder druk van de schotklok genomen, was een tikkeltje verdedigd maar daarom niet minder fraai. Emoties alom in het kamp van DVO2. De reserves hadden goed kennis genomen van het spel van GG1 tegen Oost Arnhem. “It’s never over until it’s over”, waar heb ik dat meer gehoord.

Dan de wedstrijd van het eerste. Revelatie Scott de Decker helaas niet in de line up, de reden laat zich makkelijk raden. Supersub Martin Coevert dus in de basis, niet onverwacht en zeker verdiend. Opstelling dus nagenoeg onveranderd: Terrenc, Martin, Elise en Lindsy eerste verdediging, Carlo, Stijn, Lisanne en Marieke eerste aanval. Aan Bennekomse zijde ook een nagenoeg ongewijzigde samenstelling t.o.v. 2021: alleen Roos Scherrenburg moest zich laten vervangen door Lois Bakker. Martin dus tegen Meerkerk, voor GG geen ongelukkige combinatie. Zelfde gold voor het koppel van Roekel – Terrenc. In de eerste aanval dus het vertrouwde beeld van DVO. Koen van Roekel in de rebound, één van de dames er tussen en spits Meerkerk voorin. Antwoord van Groen Geel was dus achterverdedigen op de eerste rebound en Martin ondersteunen waar nodig. En dat deed dit vak, en Martin in het bijzonder, best aardig. Aan de andere kant veel energie in de eerste aanval van GG. Marieke en Lisanne hadden korte kansen onder de korf, jammer genoeg helaas mis, en de combinaties tussen Carlo en Stijn waren ook niet slecht. De 0-1 was een mooie van Carlo: doorbraak inhouden en op een ‘free-throw’ achtige manier de bal afronden. Het lijkt erop dat dit zijn handelsmerk begint te worden, klasse! Meerkerk had inmiddels 9 kansen nodig voor zijn eerste doelpunt, 1-1. De openingsfase was dus stuivertje wisselen. Terrenc stuurde Koen van Roekel het spreekwoordelijke bos in en drukte af van afstand, 1-2. De 3-2 van Meerkerk was fraai evenals de combinatie waar Carlo uit scoorde, 3-3. Tweemaal DVO resulteerde in een 5-3 en het vak van Carlo had wat problemen met de sterke verdedigende rebound van Menno van der Neut. De aanval eindigde in mijn optiek wat te vaak met Stijn in de paalzone en dat resulteerde in iets teveel balverlies. En waar Stijn in de punt liep, was er direct veel meer gevaar gezien het feit dat van de Neut in deze fase niet lekker in de 1-1 zat. De 5-4 van Stijn (afstand) was lekker, jammer dat hij de opgelegde kans tot gelijkmaken (doorloopbal) niet verzilverde. Na de 6-4 een opvallende fase van de wedstrijd. Met nog 13 minuut 33 was het Martin die met de 6-5 een zeer sterke fase van GG inluidde. Maar liefst een run van 6 goals werd de stand 6-10 ! Volledige ontregeling van de aanval van DVO. Zowel het vak van de tegenvallende van Haren als het vak van Meerkerk grossierden in slechte communicatie en het nemen van de verkeerde schoten. Schotloosheid aan Bennekomse zijde, historisch lage percentages van DVO. En dit geheel en al te danken aan een sterke defensie van de Wormers, zowel in de ruimte als onder de korf. Aan de andere kant groeide het vertrouwen bij de onzen. Elise had een fraaie korte indraai, Carlo een vrije bal, Lisanne van afstand, Martin stip en Lindsy onder de korf. Petje af! De malaise van DVO duurde maar voort. De verleiding tot het nemen van de (te) vroege kans was schijnbaar lastig te weerstaan. De 6-10 werd zelfs gevolgd door 7-12 na mooie goals van Lisanne (sterke pot!) en Terrenc. Toch nog enig herstel van DVO, de 9-12 en 10-12 betekenden het vijfde en zesde doelpunt van Meerkerk, waarvan acte! Twee terechte stippen van Elise en Martin betekenden weer een gat van vier, stand 10-14. Een mooie verre indraaibal van Koen van Roekel betekende een ruststand van 11-14. Groen Geel dus duidelijk de bovenliggende partij ! Hoog schotpercentage van 33% voor GG (14 uit 42) ten opzichte van laag percentage voor DVO (17%, 11 uit 64). Aanzienlijk meer pogingen door DVO, afronding aanzienlijk slechter. De DVO commentator keek met een schuin oog naar de tweede helft. “Kan Groen Geel deze druk / energie volhouden de tweede helft en kan DVO het schotpercentage opkrikken ?” Twee terechte vragen. Groen Geel dus lekker in haar hum. Vertrouwen getankt door een sterke defensie met veel ontregeling van de tegenstander. Het voelt altijd lekker om de bal in de aanval te krijgen in de wetenschap dat jouw defensie de taken meer dan uitstekend uitvoert. Verder een lekkere organisatie in je eigen aanval met goede kansen en wederom een bovengemiddeld afrondingspercentage. Vertrouwen, vertrouwen, vertrouwen, ik kan het woord niet vaak genoeg opschrijven.

Start tweede helft. Lisanne liet gelijk weer van zich spreken, afstand 11-15. Het vak van Martin toch iets teveel vroeg balverlies de eerste drie aanvallen. Martin de stip mis, Terrenc gelukkig wel raak, 12-16. Door sterk verdedigen werd DVO door de schotklok heen gedrukt, iets wat zij niet vaak meemaken. De 13-16, strafworp Annelie de Korte, was eigenlijk niet handig van Groen Geel. Zonder aantoonbare dreiging vanuit het schot een doorloopbal weggeven (werd strafworp) kun je jezelf aanrekenen als verdediger. Inmiddels een spannende wedstrijd met DVO in de achtervolging. Menno van der Neut begon zich meer voorin te roeren, 14-17 en 15-17, en na twee doelpunten van Meerkerk stond het 17-17 met nog 15 minuten op de klok. Niet veel later het volgende doelpunt door van der Neut, 18-17, en de controle was eindelijk weer een beetje terug bij DVO. Toch weer wat veerkracht bij GG. Het deed mij denken aan een door-de-weekse wedstrijd in Arnhem. De 18-18 betekende het vierde doelpunt voor Martin. De 18-19 van Stijn en de 18-20 was een fantastische tip in van Carlo. Een ‘Grieminkie’. Groen Geel weer in de lead! Echter, het begon wel te kraken en te piepen. De schoten liepen niet meer, de benodigde kracht in de duels ebde weg en DVO begon bloed te ruiken. De slimme coach van Vloten bracht van Roekel naar het andere vak en Terrenc kreeg een 1-1 verdediger tegenover zich. De tank was steeds meer leeg aan het geraken evenals de pijp en dan vereisen dergelijke nieuwe tegenstanders weer omzettingen binnen je team die je eigenlijk niet meer kan opbrengen. Van der Neut en Meerkerk denderden door en via een 24-21 stand werd het uiteindelijk, enigszins geflatteerd, 28-22.

Heel Wormer zat dit keer niet vloekend voor de buis maar waarschijnlijk met een grote grijns op het puntje van haar stoel. Wat een spannende pot! Diep respect voor dit Groen Geel. Heerlijk taakbewust gespeeld en met vertrouwen geacteerd. Jammer dat de Bennekommers toch de langste adem hadden. Maar ook toch een stuk bewondering voor een club als DVO. Meerkerk gooide er 12 of 13 in terwijl zijn vak minimaal één helft fors haperde. Jongens als van der Neut staan toch op als het nodig is. Waarschijnlijk het verschil tussen een topclub en een club in de groeifase naar stabiliteit.

Volgende week DOS’46 uit. Inzet is de felbegeerde derde plek. Als we zo spelen als zaterdag dan winnen we. Ik heb er nu al zin in.

Marcel de Leeuw