“Een wedstrijd moet altijd ergens om gaan”, zei een echte korfbalkenner eens tegen mij. “Is het niet om een kampioenschap, dan is het wel om degradatie”. En het is natuurlijk niet de eerste keer dat Groen Geel een beslissingswedstrijd speelde om degradatie. In de vorige eeuw bijvoorbeeld, tegen Drachten in Zwolle meen ik. Ook daar een superspits (Auke Willem Huistra, broer van voetbalprof Pieter). Gelukkig wisten we de dans destijds te ontspringen. Afgelopen dinsdag dus ook een wedstrijd tegen een club met een superspits. Mooie gelijkenissen en ook deze wedstrijd werd gelukkig gewonnen door Groen Geel. Inmiddels was de tijd wel een beetje veranderd in (top) korfballand en dan heb ik het niet over de rieten manden die opeens van plastic werden. Degradatie destijds uit de ‘oude’ Hoofdklasse zou zeer ongelukkig zijn maar degradatie vandaag de dag uit de Korfbal League zou een regelrechte ramp voor onze club betekenen. “De kikkers zouden niet meer in de ton blijven”, werd steevast beweerd door weer andere kenners. Een leegloop zou onherroepelijk het gevolg zijn. En los van of deze daad echt bij het woord gevoegd zou gaan worden, waren er toch genoeg voorbeelden van clubs die na degradatie uit de hoogste klasse het seizoen daar op weer degradeerden. Het “Sunderland” principe noem ik dit altijd. Dus waren we niet een beetje door het oog van de naald gekropen de laatste weken? Goed om even terug te blikken maar ook om vooruit te kijken.

Het drieluik tegen HKC uit Hardinxveld – Giessendam. De eerste wedstrijd teleurstellend verloren en de tweede wedstrijd overtuigend in Wormer aan de goede kant van de score. Een totaal andere wedstrijd, die tweede partij. Genoeg daar over gesproken. Dan ga je dus voor de tweede maal naar HKC toe met als één doel en dat is winnen. HKC is ook een beetje Mark Klop. De superspits, destijds overgekomen van PKC, was schijnbaar in de reguliere competitie en in de Hoofdklasse finale nog niet helemaal op stoom geraakt maar wist zich in de wedstrijden tegen Groen Geel te ontpoppen als de echte smaakmaker van HKC. Het hele vak was wel om deze spits heen gebouwd en het eenzijdige spel dientengevolge leek wel te renderen de eerste helft. Den Dunnen onder de korf, de tegenvallende dames ertussen en Klop dus voorin. Zes van de 11 goals kwamen uit zijn handen. Het andere vak dus met de lange mannen Roest en van Baggum. Geen superspitsen dus maar wel behoorlijk veel reboundkracht. Van Baggum moest na een hoofdblessure toch nog even wat rust nemen en zijn vervanger Langendoen deed het, net zoals in Wormer, niet onverdienstelijk. Langendoen zou op vijf treffers uitkomen en maakte ook deze wedstrijd een gedreven indruk. Genoeg over HKC. Bij Groen Geel was het de eerste helft ‘ladies-day’. Lisanne 3, Marieke 2 en Lindsy ook 3. De laatste was weliswaar niet de koningin van het bal deze wedstrijd maar toch wel een fraaie prinses. Van de 10 goals dus 8 uit dameshanden. Ook hier weer schijnbaar een bewuste keuze van de staf om de dames voorin te laten spelen en niet zelden met twee heren in de ondersteuning te spelen. Daarover later meer. 11-10 ruststand in een wedstrijd waar het alle kanten nog op kon gaan en het, in grote getale meegereisde, GG publiek was er verre van gerust op. Ceremoniemeester Joeri Kok, in het dagelijks leven voor de klas staand, zweepte het Groen Gele supportersvak nog maar eens flink op met een aanstekelijk enthousiasme. De slotfase van de eerste helft werd gekenmerkt door wat slordigheid en toch ook weer enig statisch spel met te weinig samenspel rond de korf nadat de rebound was ingevuld. Thomas mocht in deze fase plaatsmaken voor Martin en Marieke voor Fenna. Thomas had iets meer geduld in zijn spel moeten inbouwen maar was begin tweede helft weer super belangrijk met een aantal fraaie treffers. De publiekspeler genoot van zijn rol en het was hem gegund! De tweede helft toch wel een bovenliggend GG. Opvallend in de cijfers: nu 2 damesdoelpunten en 12 heren goals. Stijn Hoekstra, aanvallend veel in de ondersteuning en in mijn optiek te weinig gevangen in de eerste helft, toch weer belangrijk met 4 fraaie treffers. Martin ook weer lekker met drie goals en Terrenc, goed voor meer dan 90% reboundpercentage, pakte ook een paar lekkere goaltjes mee. Het vermoeide HKC kraakte en piepte steeds meer met als breekpunt de groene kaart van topspeler Klop. Fysiek flink op zijn huid gezeten droop de frustratie van hem af en hij kon 5 minuten uitblazen op de bank. Groen Geel inmiddels uitgelopen naar een 13-18 tussenstand en de pijp was ook wel een beetje leeg bij de Hardinxvelders. De terugkeer van Klop bracht niet het nodige rendement en ook bijvoorbeeld Den Dunnen wist het gat veelal niet meer te vinden. Eindstand 20-24. “Kat in het bakkie”, zeggen we dan in Wormer maar uiteindelijk weten we dondersgoed dat we wel op het randje van de vulkaan hebben gelopen.

Begin dit jaar hebben we best een hele goede periode gekend en hebben we meer punten bij elkaar geharkt dan in de afgelopen jaren. De opzet van deze KL versie met drie directe degradanten was dan ook een bijzondere. De kampioenspoule zat er jammer genoeg niet in maar het ontlopen van directe degradatie behoorde toch wel sterk tot de mogelijkheden. De slotfase van deze competitie kende toch wel een aantal zwakke potten (Blauw Wit, KCC..) die ons dus in zwaar weer deden belanden. Gelukkig konden we op tijd orde op zaken stellen maar een ieder weet dat in zo’n laatste wedstrijd speciale factoren een oneigenlijke rol zouden kunnen gaan spelen. Omgaan met torenhoge spanning, beslissingen van de scheidsrechters, een kolkend uitpubliek, om zo maar eens wat te noemen. Dus toch ook felicitaties en complimenten aan het adres van deze selectie met haar staf. Zo’n klusje klaren, ik geef het je maar te doen. Zelfreflectie is toch ook wel op zijn plaats. De doorontwikkeling van de mannen heeft in mijn optiek lichte averij opgelopen. Dit met uitzondering van Terrenc overigens. Het meer belangrijk maken van de dames rol in aanvallend opzicht heeft wellicht daarmee te maken gehad. Fijn dat de dames meer mee-scoren en er 8 maken de eerste helft tegen HKC. Minder fijn is het feit dat onze mannen er maar twee maken. Ook het aanvalsspel was in de slechtere wedstrijden veelal te statisch. Regressie als een team onder te grote druk komt te staan, heb ik dat eens genoemd. Er moet veel geïnvesteerd worden in de terugkeer van de dynamiek onder zware omstandigheden. Laat ik afsluiten met veel positiviteit. Onze selectie heeft weer een KL - ervaringsjaar achter de rug en kan dit in de spreekwoordelijke rugzak stoppen. We hebben 1 fantastische international opgewerkt en zoals gezegd meer punten gehaald dan alle voorafgaande jaren. Toegenomen volwassenheid dus. De club heeft weer drie heerlijke wedstrijden, waarin het echt om het echie ging, voorgeschoteld gekregen met alle volksverhuizingen en afterparties van dien.

Uw columnist nu op rust, tot in november.

Heb er nu al zin in.

Marcel de Leeuw