Nondeju, wat waren we sip de afgelopen dinsdag! Diepe, diepe en bittere teleurstelling! We hadden maar één opdracht, één opdracht. Een flinke tik uitdelen, zodat wij de zaterdag er op de genadeslag konden uitdelen en zodoende door konden bouwen naar de welbekende stip op de horizon: een stabiele Korfbal Leagueploeg worden. We speelden tegen een stel geslagen honden. Coach Ekelmans van HKC liet, na het ontluisterende verlies tegen Unitas, te pas en te onpas in de media weten dat hij eigenlijk helemaal geen zin had in deze play down variant. “Een KL ticket haal je door de Hoofdklasse finale te winnen, niet door de losers-ronde te overleven”, baalde de oefenmeester in soortgelijke bewoordingen. Het verlies tegen de Harderwijkers in bovengenoemde finale was immers hard aangekomen en er waren flink wat bezems nodig om alle scherven op te vegen in Hardinxveld-Giessendam.

Groen Geel startte sterk, nam een 3-8 voorsprong, geen vuiltje aan de lucht, en toen gebeurde er.........iets vreselijks. Zand in de raderen en suiker in de benzine. “Droog” lopen in de aanval, een veel te lange doelpuntloze periode van de onzen. HKC zou ongetwijfeld verbaasd zijn geweest en greep het flinke cadeau met beide handen gretig aan. GG rommelde er vrolijk op los. Geen vertrouwen, geen overleg, geen beleving. Schieten om het schieten, of om de schotklokovertreding te ontlopen want het eerste schot raakte veel te weinig de mand. Ik ben gestopt met het tellen van al deze airballs. Mijn pen was leeg en het papier was vol. Nico Broekhuysen (1876-1959) had slim genoeg de loopregel ingebakken in zijn verzonnen korfbalspel om het samenspel als groot fundament te beschouwen. Van samenspel was dinsdag geen sprake in de tweede helft. Statisch, oer-statisch spel was het gevolg. Mannetje om vrouwtje naar de rebound, aangeef bleef staan op haar plaats en er werd gezocht naar 1 spits. De spitsen waren niet in vorm, de aangeef bleef inspiratieloos zoeken en was te weinig betrokken in de vervolgcombinaties. En dan die airballs, pffff. We kunnen er lang of kort over praten maar het was een blamage. Coach Harmzen was voor de camera na afloop niet in paniek en dat sierde hem enigszins. Hij had het over de “ballen die er niet ingingen”. Kort door de bocht zou ik zeggen en de belangrijke ‘waarom-vraag’ bleef jammer genoeg uit in het, te vlakke, interview met de HKC-host. Groen Geel onverwacht dus de status van ‘geslagen hond’ en HKC wist deze status om te toveren richting ‘serieuze kanshebber’. Genoeg gezeurd nu en snel vergeten, zou ik zeggen. De reis ging door en afgelopen zaterdag de tweede wedstrijd in deze best-of three serie.

Van de hel naar de hemel. Wat een verschil met de eerste wedstrijd! Een gedreven en gepassioneerd Groen Geel dat er geen gras over liet groeien. Veel power, duelkracht en uitstraling. Hoge energielevels, hoge adrenaline spiegels. Heerlijk om te zien. Een volle hal, een meer dan meelevende reservebank en dientengevolge een goede ‘vibe’ in Wormer dus. Carlo was eindelijk weer eens de Carlo die wij zo graag willen zien. Hard werken maar zichzelf ook regelmatig belonen. Terrenc was beresterk en heerste als een veldheer. Maar de grote uitblinker bij de mannen was in mijn beleving Stijn. Verdedigend hield hij topschutter Klop fors aan banden en zijn tomeloze energie en aanvalsdrift was een lust voor het oog en hielp de ploeg meerdere malen over het dode punt heen. Stijn en finales tegen hoofdklassers, een meer dan gelukkig huwelijk. Zo kan ik nog een wedstrijd herinneren in de PKC hal tegen een tegenstander met een geel shirt. De dames niet te vergeten. Marieke onverzettelijk in de aangeef en handig een goaltje (of twee?) meepikkend. Lisanne stabiel en ook lekker productief voor de korf. Elise als Nilfisk, uiterst betrouwbaar en uiterst belangrijk! Maar de koningin van het bal was toch echt Lindsy. Mooie afstandstreffers, veel beweging en een plaag voor haar tegenstander. Ruststand 17-11 of iets dergelijks. Na de rust kroop HKC angstaanjagend dichtbij. Coach Ekelmans had beide springkikkers Klop en Den Dunnen bij elkaar gezet en dat bleek best een goede zet. Klop had weinig ruimte nodig voor een goal en hield zijn ploeg met 10 treffers nog springlevend. Credits voor hem dus maar de allermooiste combinaties vond ik zijn ‘inside’ passes op Den Dunnen in de paalzone. Mooi of niet, GG stelde orde op zaken en wist de wedstrijd lekker uit te spelen, eindstand 31-28.

De messen worden dus geslepen voor aankomende dinsdag. Tip van Flip: volle focus op onze aanval. Het maakt me niet uit welke speler van HKC er 10, 15 of 20 goals maakt als wij maar meer dan 30 goals maken. Veel scoren betekent ook veel doorlaten, heb ik mij altijd laten vertellen door de gebroeders Hulzebosch uit Nijeveen. Dus geen aanpassing en teveel energie in welke verdediger tegen welke aanvaller van HKC maar volle focus op eigen rendement en aanvalskracht. En dat kunnen we. Passen dus en veel, veel lopen. Je kan maar beter jouw verdediger achter je aan laten lopen dan dat je hem/haar in de trechter continue opzoekt. Breedte – diepte variatie en de aangeef meer dynamisch aan het spel laten deelnemen voordat hij, of zij de eindpass geeft. Gratis en voor niks, deze tips.

Ik heb er alle vertrouwen in. Zet m op, toppers !

Marcel de Leeuw